odzierać

odzierać
odzierać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, odzieraćam, odzieraća, odzieraćają, odzieraćany {{/stl_8}}– odrzeć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk Vb, odzieraćdrę, odzieraćdrze, odzieraćdrzyj, odzieraćdarł, odzieraćdarli, odzieraćdarty {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'drąc, usuwać wierzchnią warstwę z czegoś, ściągać coś z czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Odrzeć zabite zwierzę ze skóry. Odzierać tapety ze ścian. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'siłą lub podstępem pozbawiać kogoś jego własności; łupić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Odrzeć ze wszystkiego. Doszczętnie odrzeć. Odrzeć z resztki majątku. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pozbawiać kogoś, coś czegoś (w sferze zjawisk intelektualnych) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Każdy kolejny dzień odzierał ją ze złudzeń. Ludzie odarci z resztek godności. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • odzierać — 1. Krzyczeć, ryczeć, piszczeć itp. jakby się było odzieranym ze skóry «krzyczeć, ryczeć, piszczeć itp. bardzo głośno, rozpaczliwie»: (...) zawsze tak było. Na widok najmniejszego pajączka wrzeszczała, jakby była odzierana ze skóry. Roz bezp 1999 …   Słownik frazeologiczny

  • odzierać — → odrzeć …   Słownik języka polskiego

  • odrzeć — dk XI, odrę, odrzesz, odrzyj, odarł, odarty, odarłszy odzierać ndk I, odrzećam, odrzećasz, odrzećają, odrzećaj, odrzećał, odrzećany 1. «zdzierając, zrywając ogołocić coś z czegoś, zerwać coś z kogoś lub z czegoś» Odrzeć obicia z mebli. Odrzeć… …   Słownik języka polskiego

  • doić — ndk VIa, doję, doisz, dój, doił, dojony «wyciskać mleko z wymion krowy, kozy, owcy itp.» Doić krowy, owce. □ Kto chce krowę doić, powinien ją paść.przen. posp. a) «ciągnąć zyski z czyjąś szkodą, wyłudzać pieniądze, wyzyskiwać, odzierać» Doić… …   Słownik języka polskiego

  • łupić — ndk VIa, łupićpię, łupićpisz, łup, łupićpił, łupićpiony 1. «bezprawnie, siłą zabierać komuś mienie, rabować, grabić; ciągnąć z czegoś nadmierne zyski; odzierać kogoś z pieniędzy» Banda łupiła domy. Paskarze łupili biedaków. 2. przestarz.… …   Słownik języka polskiego

  • łuszczyć — ndk VIb, łuszczyćczę, łuszczyćczysz, łuszcz, łuszczyćczył, łuszczyćczony 1. → łuskać 2. techn. «zdejmować z drewna korę wraz z łykiem; obłupywać, odzierać z kory» łuszczyć się «odpadać cienkimi warstwami, łuskami, odłupywać się» Skóra się łuszczy …   Słownik języka polskiego

  • czochrać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, czochraćam, czochraća, czochraćają, czochraćany {{/stl 8}}{{stl 7}}1. w odniesieniu do zwierząt: pocierać ciałem o coś twardego; drapać, ocierać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kot czochra grzbietem o mur. Niedźwiedź… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • łupić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, łupićpię, łupićpi, łupićpiony {{/stl 8}}– złupić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemocą, bezprawnie przywłaszczać sobie czyjeś mienie, ograbiać,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odrzeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}odzierać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”